Λοιπόν,

με φέρνεις σε εύκολη θέση (καλό;).

Ας δούμε τα πράγματα ως έχουν. Δεν έχουμε βαλτώσει. Φοβόμαστε να διαπιστώσουμε το τί συμβαίνει. Είναι απλό.
Αναγνωρίζεις αυτό που σου συμβαίνει όταν το παραδεχθείς και μόνο τότε. Αυτό λοιπόν που συμβαίνει σε όλους μας είναι ότι δεν παραδεχόμαστε τις μικρές ήττες.
Ο κόσμος μας αλλάζει. Θυμάμαι κάποτε που η Δόξα (το ταβερνάκι ντε) ήτανε το σπίτι μου. Χθες ήθελα να φύγω. Θυμάμαι που σκεφτόμουν το στρατό σαν διακοπές. Τώρα βιάζομαι γιατί έχω "δουλειές, έννοιες, ελπίδες, φιλοδοξίες".
Αν βρεις το κομμάτι το καλό κράτα το. Ταιριάζει, κολλάει και δε φαίνεται το ράγισμα.
Υποχωρήσεις. Αποδοχή. Πλέον ζεις για λίγες στιγμές, όμορφες και
ελπιδοφόρες. Γι' αυτό και ο καιρός περνάει τόσο γρήγορα. Συστέλλεται και
συμπυκνώνεται γύρω από τις καλές στιγμές. Κι αυτό γιατί η ζωή σου έδωσε τα
πάντα. Και θες και το λίγο παραπάνω. Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι το κάτι
παραπάνω;
Οι αθλητές τρέχουν γρηγορα, πιο γρήγορα, φτάνουν στο όριο. Τα έχουν φτάσει
όλα. Η προσπάθεια για ένα ακόμα δευτερόλεπτο τους εξαντλεί πιο πολύ από τα
προηγούμενα 10 που είχαν κερδίσει.

Ανάσα.
Όποιος έχει plan B μπορεί να μου το φέρει. Να μου το δώσει. Ας το δεχτούμε.
Μην το παλεύεις.

Τσαμπουκά θέλει. Όποιος τον έχει κέρδισε. Οι άλλοι μένουν κλαμμένοι σε μια
γωνιά να τρώνε τα νύχια τους.