Παρασκευή σήμερα 45/4/2080. Έφτασα 100 χρονών... Το πιστεύεις; 100. Στρογγυλό νούμερο, από αυτά που λέμε στις ευχές. Να τα κατοστήσεις, να τα χιλιάσεις κλπ. Άλλοι πάλι, όταν ήμουν πιτσιρικάς, λέγανε χρόνια καλά (υποκριτές - δηλαδή άσχημα είναι και πολλά και καλά;)
Ελπίζω σε κάνα δυο χρόνια να τελειώσω το διδακτορικό. Μετά την 45η αλλαγή θέματος, νομίζω ότι θα είμαι έτοιμος να αποδείξω τα ήδη αποδεδειγμένα. Μόνο που κουράζομαι λίγο στο εργαστήριο, λόγω των κιρσών στα πόδια μου και της ακατάσχετης συχνοουρίας που με πιάνει εξαιτίας των χαπιών για την πίεση. Ευτυχώς τα ρευματικά τώρα την άνοιξη δε με χτυπάνε.
Το εργαστήριο είναι άδειο, αφού πλέον έχουν όλοι μετακομίσει στη νέα πανεπιστημιούπολη, στις παρυφές της Κατερίνης (η γέφυρα που ενώνει τις όχθες του κόλπου ήταν μεγάλη επιτυχία). Νομίζω ότι θα την περάσω μια μέρα με το ιπτάμενο ποδήλατό μου.
Ο καημένος ο ξαθηγητής μου, αν ζούσε τώρα θα μου έλεγε κανένα ανέκδοτο. Ο γιός του, που με επιβλέπει τώρα, θεωρεί ότι μάλλον σε κάνα δυο χρονάκια θα ολοκληρώσω τη διατριβή. Ίσως τότε εξαγοράσω και τη θητεία μου στο στρατό, γιατί νομίζω ότι θα είμαι πολύ ηλικιωμένος για να υπηρετήσω στα σύνορα με τη Δράμα. Το αυτόνομο κράτος της Ξάνθης είναι πολύ εχθρικό τελευταία.
Τα σέβη μου και χαιρετισμούς στον υπεραιωνόβιο αδερφό σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου