Ο πικραμένος, το παρδαλό κατσίκι και ο τελευταίος

Αναμονή τέλος! 

Το βιβλίο που όλοι περιμένατε, με όλες τις ιστορίες - ανέκδοτα - ποιήματα, ακόμα και αυτά που απεχθάνεστε, βρίσκεται υπό έκδοση. Δηλαδή σε λίγο θα εκδοθεί. Το ψάχνουμε. Μέχρι τέλη Ιουνίου το έχετε. 

Σε λίγο θα αποκαλυφθεί το εξώφυλλο.

Έκθεση φωτογραφίας Μικρόπολις - Χριστοφορίδης Χριστόφορος

At the speed of life

Στο χώρο του Micropolis (Βενιζέλου και Βασ. Ηρακλείου) πραγματοποιείται έκθεση φωτογραφίας του αγαπημένου σας συγγραφέα με τρελό θέμα, απίστευτες εμπνεύσεις, τέτοιο πράμα δεν έχετε ξαναδεί και άλλα τέτοια. 

Μην το χάσετε, δεν κάνει.

www.flickr.com/cchristophoros

Ας είναι κι έτσι...

 

Αυτοί που φεύγουν, αφήνουν πίσω τους

                                 και βλέπουν μπροστά

                                 και  φοβούνται γλυκά 

                                 και ξεχνούν γρήγορα.

Κι ο ποιητής;

άσ' τον να βγάζει τα σωθικά του:

honey you are the rock, upon which I stand

Brown eyes..

honey you are the sea, upon which I float

I think you should know

Το μυστικό λέει είναι να κουνάς δυνατά το κεφάλι, να διώχνεις τις σκέψεις, να μένεις μόνος. Να χαμογελάς.

Κι αν δεν είσαι νησί; Κι αν είσαι κύτταρο; Που ζει στο σύννεφο των σκέψεων των άλλων, που περιμένει τη γνώμη τους, που νοιάζεται; Κι αν δουλεύεις για την ομάδα; Κι αν περιμένεις πάσα, αλλά μένεις να κοιτάς τον αγώνα; Κι αν είναι έτσι;

Με ένα σώμα κούτσουρο να σε ακολουθεί, ούτε οι αγκαλιές ζεσταίνουν πια.

Κι όλοι οι ποιητές του κόσμου, στεγνοί στα πόδια σου τρέμουν.

Δίχως έμπνευση, άδειοι.

Απόψε. 

Δε σε βλέπω. Καιρό τώρα, δε σε βλέπω.

Πιο βαρύς και χθεσινός, κάθε μέρα.

Νομίζω. Δεν πιστεύω.

Αυτός που φεύγει, έχει τον άερα στο πρόσωπο.

Και τις σκέψεις και τα λόγια και τις μνήμες

ο αέρας τα παίρνει

όλα.

Αυτός που φεύγει, τον αέρα έχει στο πρόσωπο.

Και μάτια στην πλάτη δεν έχει. Και δεν κοιτάει.

Honey you are the sea upon which I stand

An I float and I float

until you tell me not to..

Ας είναι κι έτσι.

Σκέψου φίλε μου

Κι όπως είπε ο Βασίλης Ανδρεόπουλος:

αυτό τον κόσμο τον παλιό, τον χιλιομπαλωμένο
ράβε - ξήλωνε, ράβε - ξήλωνε
δουλειά να μη σου λείπει

αυτό τον κόσμο τον καλό
άλλοι τον είχαν πρώτα
γέλα φίλε μου
δεν είναι και για λύπη

αυτό τον κόσμο τον καλό
σε μας τον παραδώσανε
τρέχα φίλε μου
και μη βαριά τον παίρνεις

αυτό τον κόσμο τον καλό
άλλοι τον καρτεράνε
σκέψου φίλε μου
την ώρα που θα φεύγεις.