Μαζευτήκαμε όλοι εδώ αντάμα για να κάνουμε... μια... μήτινγκ...

Λάθος πρώτο:
μαζευτήκαμε δηλαδή για να μαζευτούμε.
Επανάληψη. Πλεονασμός. Εκνευρισμός. Κι όταν εκνευρίζομαι ιδρώνω. Κι όταν ιδρώνω, βρίζω. Κι όταν βρίζω ιδρώνουν και οι άλλοι. Φανταστείτε δυσοσμία. Η χαρά του Ρεξόνα και του Αναστόπουλου.

Ας ορίσουμε αρχικά την αναγκαιότητα (ή μη) του μήτινγκ σε χώρους εργασίας. Ιστορικά το μήτινγκ διαμορφώθηκε από την ανάγκη συνεννόησης μεγάλου αριθμού ανθρώπων, συντονισμού μελλοντικών συνεργασιών και διαφόρων άλλων συναφών αλλά πάντοτε ασαφών εννοιών. Αρχικά ονομάζονταν (αφελώς) "συνελεύσεις".

Στην πορεία του χρόνου αλλά και κατά την εξέλιξη των θεσμών, παρατηρήθηκε πως τα αναμενόμενα αποτελέσματα δεν έλεγαν να εμφανιστούν (χαρά και ευχαρίστηση συνεργασίας, παραγωγικότητα, ερωτισμός κλπ) και αυτό κυρίως γιατί οι συμμετέχοντες στα μήτινγκ, επέμεναν να διανθίζουν τις αγορεύσεις των επικεφαλών με τις δικές τους απόψεις, οι οποίες σε κάθε σατανική στροφή της μοίρας διέφεραν συνεχώς και αντιδιαμετρικά από τις αποφάσεις της προεδρεύουσας κεφαλής. Η κακιά στιγμή βλέπεις.
Επόμενο ήταν η λέξη "συνεργασία" να απορριφθεί τουλάχιστον ως αντιπαραγωγική και απαρχαιωμένη. Ταυτόχρονα και για οικονομία χρόνου, αποφασίστηκε (από τον προεδρεύοντα του μήτινγκ,) πως πιο παραγωγικό και εύκολο θα ήταν απλά να εκδοθεί μια σειρά αποφάσεων που θα μοιραστούν σε όλους τους "συνεργάτες" για να μην αποκλίνουν της αρχικής ιδέας και για να μη μας σπάνε τα νεύρα. Ορισμένοι (αναρχικοί και απόβλητοι) ιστορικοί, εντοπίζουν ωστόσο το όλο πρόβλημα της παραγωγικότητας, στην τάση της κεφαλής να επιβάλλει το συμφέρον της στις ανάγκες των πολλών, πράγμα φύσει δύσκολο έως αδύνατον.

Στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας αναπτύχθηκαν έννοιες κοινωνικά αποδεκτές και πολιτικά ορθές, καθώς τα μέλη αντιστοίχων καταργημένων μήτινγκ-συνελεύσεων ανέβηκαν (σκυφτοί) στη μορφωτική κλίμακα και απέκτησαν καίριες θέσεις - εν ολίγοις τους είχαν ανάγκη. Κατά τη δεκαετία του ’80 και έπειτα, τα μέλη της κοινωνίας που ανήκαν στην ανώτερη μορφωτική βαθμίδα, θεώρησαν ως επιτακτική ανάγκη τους να εργάζονται όλο και λιγότερες ώρες -με βάση το μαθηματικό τύπο του Αρίσταρχου Ξυσαρχίδη, που όριζε ως ανώτατο επιτρεπτό όριο εργάσιμων ωρών την τιμή Ξ=8-(ένας τυχαίο αριθμός από 7 μέχρι 8) σε άπταιστα ρωσικά-. Ευθύς αμέσως παρατηρήθηκε πως η αποχή από την εργασία ήταν καθολική. Μην αντέχοντας στην ιδέα αυτή, τα μέλη διαφόρων εργασιακών ομάδων επανέφεραν την ιδέα του μήτινγκ, ως ευφυέστατη προκάλυψη της απραξίας, καθώς πλέον συνέχιζε να ισχύει ο γνωστός μαθηματικός τύπος. Εντούτοις κανείς δεν παρατηρούσε εμφανώς τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης φόρμουλας (άραγμα, ξύσιμο, χρήση λίμας και ροχαλητό).

Μερικοί παράφρονες, αντιδρώντας στο ευφυέστατο τέχνασμα των τεμπέληδων πλην όμως συμπαθέστατων συνεργατών, ρώτησαν το αυτονόητο. Εφόσον δηλαδή η απραξία ήταν καθολικά συμφωνημένη, γιατί δεν γινόταν και αποδεκτή από το σύνολο και θεωρούνταν απαραίτητο να δημιουργούνται τεχνάσματα για κάλυψη. Οι μεν συμμετέχοντες στο μήτινγκ απέρριψαν την ιδέα ως παρανοϊκά ειλικρινή, επειδή είχαν πείσει τον εαυτό τους, πως η πορεία της ημέρας λάμβανε έτσι δημιουργική χροιά, χωρίς ωστόσο την ανάγκη μόχθου. Από την άλλη πλευρά, οι διευθύνοντες των μήτινγκ βρήκαν την ευκαιρία να επαναφέρουν την επιβολή των μονομερών διαχειριστικών τους αποφάσεων, και μάλιστα με το ευφυέστατο προκάλυμμα της δημοκρατικής συμμετοχής όλων στο σχεδιασμό της εργασίας αλλά και στον τρόπο εργασίας.

Πέραν τούτου, από σημειολογικής πλευράς, η έννοια μήτινγκ έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ας την παρατηρήσουμε.

Τη στιγμή που ξεκινάει ένα μήτινγκ κάτι συμβαίνει σε όλους τους συμμετέχοντες. Στην είσοδο της αίθουσας διανέμονται προσωπεία και νέες φάτσες για κάθε χρήση. Ολοκαίνουριες αντιδράσεις θαυμασμού προς οτιδήποτε βαρετά συγκλονιστικό (και το αντίστροφο), γυαλισμένες μάσκες θλίψης για την αποτυχία των συνεργατών, χάπια συγκράτησης του ενθουσιασμού για την περίπτωση που πατήσαμε σε κάνα - δυο κεφάλια κ.α.

Η ποικιλόμορφη κοινωνία που αντικατοπτρίζεται στα μέλη του μήτινγκ αλλοιώνεται ξαφνικά. Η έμφυτη προσωπικότητα των παρευρισκομένων φαίνεται να εγκαταλείπει προς στιγμής του πάντες. Σε κάθε συμμετέχοντα, ανεξάρτητα προέλευσης και θέσης μια ολοκληρωτική αλλαγή παρατηρείται. Σε αυτούς που χθες φυσάγανε κεράκια, σ' αυτούς που ξεχάσανε να βουρτσίσουν τα δόντια, σε κάποιον με ανοιχτά "μαγαζιά", στο γκέι συνεργάτη, στο νευρικό περιπτερά που διορίστηκε άθελά του "συνεργάτης", στον υπερφιλόδοξο νέο που του χρωστάνε όλοι τα πάντα εκ των προτέρων, σ' αυτόν που χθες το βράδυ έκλαιγε μονάχος και σ' αυτόν που ορκιζότανε ότι δε θα ορκιστεί σε τίποτα. Όλοι παίρνουν θέσεις μάχης, πόζες προσήλωσης, ενώ ταυτόχρονα βυθίζονται στον εαυτό τους με έναν άμεσο και μαγικό μηχανισμό. Η αυτο-επίγνωση γίνεται κυρίαρχη, όλοι σκέφτονται τη επόμενη φράση-ερώτηση που θα θέσουν, τη θέση τους στη συζήτηση, τη θέση τους στην τελική γραμμή του τερματισμού, τη στάση του σώματος, τη θέση των χεριών και την έκφραση του προσώπου. Τέλος άλλοι απογοητευμένοι ή και απόλυτα γοητευμένοι από τη γελοιότητα της φάσης (Τί φάση!), απλά χαμογελούν διάπλατα σκεπτόμενοι τη γεύση των εναλλακτικών ενασχολήσεων με  τις απειράριθμες εναλλακτικές επιλογές.

Η αίσθηση του κενού εξαπλώνεται σαν τα σκοτάδια της Μόρντορ και ενεδρεύει στους άμοιρους συμμετέχοντες. Δεδομένου του γεγονότος ότι ο αρχικός στόχος ήταν η ανακοίνωση αποφάσεων, αλλά η διαπλάτυνση της διαδικασίας κράτησε 4 ώρες τουλάχιστον ώστε να εφαρμοστεί ο μαθηματικός τύπος, οι περισσότεροι παραιτούνται των αντιδράσεων, της ομιλίας ή και ακόμα της σκέψης. Επιπλέον, επειδή το μυαλό έχει την τάση να φτιάχνει τα μπαγκάζια του και να ταξιδεύει άνευ διαβατηρίου (μόνο και μόνο όταν το μέγεθος των κοντινότερων όρχεων υπερδιπλασιάζεται σε όγκο του εγκεφάλου – βλ. Μουτάκα Ναναερόστατα, «Υποκρίσου βρε» 2008), οι συμμετέχοντες καταφεύγουν σε μύχιες και πολλές φορές τελείως άσχετες σκέψεις. Τέτοια είναι η σύγχυση, που ορισμένοι τινάζονται απότομα φωνάζοντας ποδοσφαιρικά ονόματα σωματείων και χρώματα φαναριών κίνησης.
Σωσίβιο στην όλη αυτή κατάσταση, είναι αυτή και μόνο αυτή η μαθηματική σχέση του υπέρλαμπρου προαναφερθέντα επιστήμονα, που χάθηκε άδοξα στις στέπες της Μογγολίας . Συνεργάτης του ανέφερε πως χάθηκε στην αχλή του ορίζοντα κραδαίνοντας κομμάτια των σημειώσεών του. Μέσα στις άναρθρες κραυγές του, ξεχώριζε η φράση "μαζευτήκαμε για μήηηηητινγκ" σε άπταιστα πάντοτε ρωσικά. Η εξερευνητική ομάδα που στάλθηκε προς ανεύρεσή του, επέστρεψε με σκόρπια φυλλάδια ενός Συνεδρίου αφιερωμένου στα είδη χορού και στην παιδαγωγική τους αξία.

(Βίβλος, κεφάλαιο ΙΧ, εδάφιο 2, πάνω από τη ζωγραφιά με τις ζέβρες).
Sorofotsirx 2009